Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne w nowej klasyfikacji- DSM-5 wprowadziło kategorię zaburzeń ze spektrum autyzmu (autism spectrum disorders – ASD), która zastąpiła zaburzenia autystyczne, dziecięce zaburzenia dezintegracyjne, zespół Aspergera oraz całościowe zaburzenia rozwojowe inaczej nieokreślone. ASD są definiowane poprzez dwa podstawowe wymiary psychopatologiczne: zaburzenia komunikacji oraz stereotypowe zachowania, a rozpoznanie uzupełnia ocena rozwoju intelektualnego i językowego. W prowadzonych od początku XXI kolejnych badaniach epidemiologicznych opisuje się coraz większe rozpowszechnienie takich zaburzeń, a obecnie ocenia się, że mogą dotyczyć około 1% populacji ogólnej. W okresie całego życia u większości osób z ASD współwystępują inne zaburzenia psychiczne. Najczęściej są to zaburzenia ze spektrum afektywno-lękowego, a około 1/3 można rozpoznać zespół nadruchliwości i deficytu uwagi. Objawy wskazujące na rozpoznanie ASD mogą pojawić się już przed ukończeniem 12 miesiąca, choć rzetelność diagnozy w tak młodym wieku jest niezadowalająca. Kilka narzędzi przesiewowych, opartych o ocenę rodziców i/lub pracowników służby zdrowia może być pomocnych w wykrywaniu ASD w okresie wczesnodziecięcym. Jednakże, złotym standardem diagnozy pozostają ustrukturyzowane wywiady i schematy obserwacji.