Cel:
1/Analiza zależności pomiędzy oceną relacji przez terapeutów i pacjentów 2/ Analiza związku pomiędzy cechami osobowości terapeutów a oceną relacji z perspektywy pacjentów i terapeutów 3/Analiza związku pomiędzy cechami osobowości pacjentów a oceną relacji z perspektywy terapeutów i pacjentów 4/ Analiza związku pomiędzy wiekiem i płcią oraz cechami osobowości terapeutów i pacjentów, a oceną relacji z ich perspektywy.

Metoda:
Grupa: Zbadano 34 pacjentów z diagnozą schizofrenii (ICD10) pozostających w długoterminowej terapii podtrzymującej i ich 11 terapeutów. Metoda: Diadyczny Kwestionariusz Relacji Terapeuta – Pacjent i kwestionariusz osobowości NEO-FFI Costy i Mcrea. W ocenie wykorzystano współczynniki korelacji Pearsona, oraz przeprowadzono analizę regresji; zmiennymi zależnymi były czynniki kwestionariusza T-P a predyktorami: wyniki uzyskane w skalach NEO-FFI przez pacjentów i terapeutów, ich płeć i wiek.

Wyniki:
Poczucie profesjonalizmu u terapeutów było w istotny sposób powiązane z akceptacją terapeuty przez pacjentów (p. 0,032). Terapeuci o większym nasileniu cech Ekstrawersji i Otwartości częściej akceptowali swoich pacjentów (p.0,006, p.0,041), czuli się bardziej profesjonalni (p=0,000, p=0,023) i rzadziej niepewnie w relacji (p.0,013, p.0,048). Pacjenci o większym nasileniu cech Sumienności rzadziej odrzucali terapeutów (p. 0,004) i rzadziej spostrzegali ich jako niepewnych (p.0,007). Wyższy poziom Neurotyczności pacjentów związany był z większą niepewnością terapeutów w relacji (p=0,039).

Wnioski:
1/ Profesjonalizm terapeutów związany był z większą akceptacją przez pacjentów. 2/ Ekstrawersja i Otwartość terapeuty są związane z jego postawą wobec pacjenta, ale nie pozostają w związku z przeżywaniem relacji przez pacjenta. 3/Sumienność i Neurotyczność pacjenta są związane z jego spostrzeganiem terapeuty w relacji, jak również z przeżywaniem relacji przez terapeutę.