ARTICLE
Związek pomiędzy obrazem siebie a repertuarem stosowanych mechanizmów obronnych w grupie pacjentów młodzieżowych leczonych psychiatrycznie
Więcej
Ukryj
1
Klinika Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Katedry Psychiatrii UJ CM
2
Ośrodek Psychoterapii Dorosłych Dzieci Alkoholików Krakowskiego Centrum Terapii Uzależnień
Data nadesłania: 08-05-2014
Data ostatniej rewizji: 28-07-2014
Data akceptacji: 11-08-2014
Data publikacji: 31-08-2015
Autor do korespondencji
Bartosz Treger
Klinika Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Katedry Psychiatrii UJ CM, Kopernika 21a, 31-501 Kraków, Polska
Psychiatr Pol 2015;49(4):747-756
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel:
Celem badania była eksploracja zależności pomiędzy różnymi aspektami obrazu siebie, a mechanizmami obronnymi u osób w okresie adolescencji. W badaniu uwzględniono podział na grupy ze względu na podjęcie lub nie leczenia psychiatrycznego.
Metoda:
Dane pochodzą od dwóch grup: klinicznej (30 osób), którą stanowili pacjenci młodzieżowi oddziału stacjonarnego Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie oraz kontrolnej (40 osób), która stanowiła młodzież ucząca się w liceum ogólnokształcącym. W badaniu użyto Kwestionariusza Obrazu Siebie autorstwa Offera oraz Kwestionariusza do oceny mechanizmów obronnych DSQ-40.
Wyniki:
Badane grupy nie różniły się od siebie poziomem dojrzałości mechanizmów obronnych, pacjenci mieli statystycznie istotnie niższy obraz siebie niż młodzież z grupy kontrolnej. W obu grupach stosowaniu dojrzałych mechanizmów obronnych towarzyszył korzystny obraz siebie, natomiast używanie mniej dojrzałych mechanizmów obronnych związane było z niekorzystnym obrazem siebie. Porównanie grup ujawniło odmienne powiązania pomiędzy poszczególnymi aspektami obrazu siebie a stosowanymi mechanizmami obronnymi, w tym zwłaszcza mechanizmem projekcji. Ilość istotnych zależności była większa w grupie klinicznej.
Wnioski:
W kontekscie zaniżonego obrazu siebie badanie ujawniło znacznie takich mechanizmów obronnych jak projekcja, acting out, somatyzacji czy fantazji schizoidalnych. Jednocześnie uzyskane wyniki wydają się potwierdzać hipotezę, że ocena dojrzałości mechanizmów obronnych w okresie adolescencji jest mniej jednoznaczna i tym samym mniej użyteczna klinicznie